کد مطلب:31221 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

هدف خداوند از جزاي خوب يا بد دادن به انسان ها بعد از مرگ چيست؟

مجازات از روح انتقام جويي سرچشمه مي گيرد، يا براي عبرت ديگران و يا تربيت خلافكاران .

هيچ يك از اين سه موضوع درباره كيفرهاي پس از مرگ درست نيست.

انتقام جويي از ساحت پروردگار به دور است، زيرا انتقام نشانه قدرت نيست، بلكه نشانه ضعف و ناتواني روح آدمي است، انتقام مرهمي بر ارواح مجروح و زخم خورده است. به تعبيري ديگر انتقام عاملي براي تخدير ارواح ناراحت، ناتوان و بيمار است و اين مي تواند تنها در مورد انسان ها و آن هم از نوع بيمار روحي مطرح باشد.

بنابراين كيفرهاي الهي داراي عنصر انتقامي نيستند.

هم چنين عنصر تربيتي براي خود مرتكب يا ديگران ندارد، زيرا مركز تربيت، دنيا است و در جهان آخرت، تربيت معنا ندارد، بنابراين مجازات هاي عالم پس از مرگ مانند قوانين كيفري و جزايي اين جهان هم نيست، چون در اين گونه كيفرها و مجازات ها مسأله تربيت كاملا مفهوم دارد، ولي نسبت به بعد از مرگ نامفهوم است. عذاب و پاداش اخروي براي عبرت ديگران هم نيست، زيرا در آن جا ديگر جاي عمل و درست كردن كردار نيست تا با مجازات يكي ، بقيه حساب كار خود را كرده و ارزش ناپسند و گناه فاصله گيرند.

آنجا محل محاسبه اعمال است.

سرچشمه اصلي كيفرها و مجازات ها در عالم آخرت و پس از مرگ ، آثار و نتايج گناه در روح و جسم آدمي و هم چنين تجسم آن ها است.

هر كرداري كه انسان انجام مي دهد، خوب يا بد ، يك صورت دنيوي دارد كه آن را مشاهده مي كنيم و يك صورت اخروي دارد كه اكنون در دل و نهاد عمل و در روح و وجود انسان نهفته است و روز رستاخير پس از تحولات و دگرگوني هايي كه در آن رخ مي دهد، شكل كنوني و دنيوي خود را از دست داده و با واقعيت اخروي خود جلوه مي كند و باعث لذت و شادي يا آزار و اندوه مي گردد.

نتيجه آن كه جزاي اعمال هر انساني عين اعمال او خواهد بود. انسان در قيامت مهمان اعمال و ملكات خود خواهد بود و هيچ عذاب يا نعمتي را از قبل آماده نكرده اند، بلكه اعمال انسان است كه عذاب يا قسمت را فراهم كرده است.

ما هستيم كه اكنون داريم براي خود دوزخ يا بهشت را به وجود مي آوريم و خداوند تنها همان چيزي را كه ساخته ايم ، به ما خواهد داد.



آن چه مي بافي، همه روزه بپوش و آن چه مي كاري ، همه روزه بنويس